தாய்க்கு ஒரு பிள்ளை

ஒரு காட்சியில் மகிழ்ச்சியால் சிரிக்கும் ஏழை ஒருவரைப் பார்த்து, கன்னத்தில் போட்டுக் கொண்டு கும்பிடுவார் சோ. அருகிலிருப்பவர் காரணத்தைக் கேட்க, சோ சொல்வார் - "ஏழையின் சிரிப்பில் நான் இறைவனைக் காண்கிறேன்."

இப்படி படத்தில் பல தருணங்களில் சோவின் வசனங்கள் தி.மு.க.வையும் இந்திரா காந்தியையும் தாக்குகின்றன. எம்.ஜி.ஆர். கணக்கு கேட்ட விவகாரம், கருணாநிதி பாணியில் மேடைப் பேச்சு, இந்திரா காந்தி காரணமின்றி மாநில ஆட்சியைக் கலைப்பது என பல அரசியல் சமாச்சாரங்கள் கிண்டலடிக்கப் படுகின்றன. இயக்குனர் பட்டு சோவுக்கு இப்படத்தில் நிறைய சுதந்திரம் கொடுத்துள்ளார் எனத் தெரிகிறது.

சோவுடைய சொந்த வசனங்களைத் தவிர இப்படத்தில் எதுவுமே ரசிக்கும் படியாக இல்லை. சோ மனோரமா தோன்றும் காட்சிகளும் சுமார் ரகமே. சுமாரான கதை; தொய்வெடுக்கும் திரைக்கதை; சத்தில்லாத வசனங்கள்; மிகையான நடிப்பு; மொத்தத்தில் மோசமான படம்.

ஜெய் ஷங்கர் நாயகன்; அவருடைய வளர்ப்புத் தந்தை ஏ.வி.எம்.ராஜன். பாலாஜியால் வஞ்சிக்கப்பட்ட சாவித்ரிக்குத் தஞ்சம் தருகிறார் ராஜன். அவர்தாம் தம்முடைய தாய் என்ற உண்மை தெரியாமலேயே வளர்கிறார் ஜெய். சாகும் தறுவாயில் ராஜன் உண்மையைச் சொல்ல, தாயை வஞ்சித்த பாலாஜியையும், அதற்கு உதவிய தேங்காய் சீனிவாசனையும் பழி வாங்கப் புறப்படுகிறார் ஜெய். அவருக்கு உதவுகின்றனர் அவருடைய நண்பர்களான சோ, மனோரமா, அவருடைய காதலியும் சீனிவாசனுடைய மகளுமான வெண்ணிறாடை நிர்மலா. பாலாஜியுடைய மகன் சசிகுமாரும் ஒரு வில்லன். முடிவு சுபம். வெற்றி நாயகனுக்கு.

சோவுடைய கதாபாத்திர பெயர் முனியப்பா. மனோரமா அவருக்கு ஜோடி. சோ ஒரு காட்சியில் பெண்பிள்ளை வேடத்திலும் வருகிறார்.  நீலு சோவுடைய தந்தையாக வருகிறார் இப்படத்தில். அவர் வில்லன்களின் கணக்குப் பிள்ளையாக நடித்துள்ளார்.

இப்படம் வெளியான ஆண்டு 1972. பட்டு இயக்கிய படம்.